Tijd nemen om te voelen

Even tijd nemen om te voelen...

Gisteren had ik een behoorlijke baaldag. Of eigenlijk eerder een baalochtend. Het was donderdag en dan moet ik pas beginnen werken voor mijn hoofdberoep om 15u30. In theorie betekent dat dat ik tot 15u15 heb om me volledig op mijn bijberoep te storten. Ik zag het al helemaal voor me... ik ging een blog schrijven, een heleboel content voorbereiden, een opname doen voor Embrace your voice, mijn artikel voorbereiden voor www.heksendragensneakers.be, een les doen uit het traject van Soulworx en een les uit het ‘Celestial Singing’-traject. Ok... nu ik dit allemaal neertyp was mijn to-do lijst misschien niet helemaal realistisch, maar ik kan je garanderen dat ik er ongelofelijk veel zin in had! Toch draaide de dag helemaal anders uit dan ik had verwacht.

Omdat we bijna door onze voedselvoorraad heen zaten was ik genoodzaakt om eerst naar de supermarkt en fruitwinkel te gaan. We hadden daarnaast enkele dingen besteld bij Dreamland (Wat zouden we nu toch nodig hebben van Dreamland 😊?) en die moesten uiterlijk die dag afgehaald worden. Ik reed dus vol goeie moed naar Colruyt. In de winkel zelf kreeg ik het al een beetje op mijn heupen omdat er constant mensen tegen de richting in liepen en alles daardoor blokkeerden. De pijltjes op de vloer zijn toch superhandig voor de vlotheid van je supermarktbezoek? Anyway, al bij al geraakte ik vrij vlot door de supermarkt. Toen ik bij Dreamland aankwam bleek ik een foute inschatting te hebben gemaakt. Je kon pas afhalen vanaf 10u (wat eigenlijk best logisch is, achteraf gezien) en het was 9u45. Ik besloot nog een kwartiertje in mijn auto te wachten. Op het moment dat ik uitstapte om mijn bestellingen af te halen stond er al een rij van 10 mensen te wachten voor de winkel. Tweede foute inschatting en ‘note to self’: die persoon die al om 9u45 buiten in de kou aan de deur stond te wachten had wel degelijk gelijk. Heb ik dat moment zomaar eventjes drie kwartier tijd nodig gehad om een bestelling op te halen? Helaas... maar waar. Ik moet er trouwens ook nog bij zeggen dat ik op dat moment geen 4G had, dus dat ik ook geen verstrooiing kon zoeken op mijn gsm. Je zou nu kunnen denken dat dat goed was want in de stilte ontstaat de creativiteit, zegt men! Hmmm… ik denk dat ik me helaas vooral een beetje opgejaagd heb. Het was wel opmerkelijk dat ik me minder fel opgejaagde dan ik pakweg 2 jaar geleden zou gedaan hebben. Belangrijke noot: ik heb me, voor alle duidelijkheid, niet opgejaagd in de dienstverlening of service van de winkels. Mijn frustratie ontstond toen ik besefte dat ik een verkeerde inschatting had gemaakt en mijn kostbare werktijd snel zag wegtikken. 

Maar goed, ik was dus al 2 uur kwijt door gewoon naar de supermarkt en speelgoedwinkel te gaan. Ik moest normaal nog achter fruit en groenten, maar daar aangekomen zag ik dat er ook al vier mensen buiten stonden aan te schuiven. Ik had er ferm genoeg van. Ik maakte rechtsomkeer en ging rechtstreeks naar huis. Het was 11u op het moment dat ik thuis kwam en ik was om 8u45 vertrokken. Je kan je wel inbeelden dat mijn humeur een héél eind onder het nulpunt zat. Mijn man kreeg niet veel woorden en ik trok me terug op mijn zolder. Ik had eventjes helemaal geen zin om überhaupt ook maar iets te doen.

Dus zat ik eerst eventjes voor me uit te kijken. Enkele minuutjes maar. Eventjes in de boosheid en frustratie. Eventjes zuchten en grommen. Tot ik me aangetrokken voelde tot de piano. Ik ging daar zitten en begon opnieuw het stukje lied te spelen dat in mijn hoofd was gesprongen eerder die week. Voor ik het wist had ik twee nieuwe strofes geschreven en een vervolg aan het refrein. Soms is eventjes voor je uit staren echt wel helemaal ok. Het is vaak juist in die momenten dat emoties kunnen zakken, dat je terug voeling krijgt met je lichaam en dat inspiratie kan opkomen.

Na het middageten koos ik ervoor om een uurtje te gaan wandelen in het bos. Omdat het kon. Ik kon er ook voor kiezen om alsnog aan mijn computer te gaan zitten en mezelf te forceren om vanalles te schrijven of bedenken. Ik wist echter op voorhand dat dat een verloren zaak zou zijn. Dus koos ik voor het bos. Ondanks de regen. Ondanks mijn to-do lijst. Ik had er ongelofelijk veel deugd van. Ik ademde tijdens mijn wandeling een aantal keer heel bewust diep in en uit. Ik keek bewust naar de bomen en luisterde bewust naar de geluiden.

Soms zit de oplossing er in om eventjes te kiezen voor rust en stilte. Soms is het nodig om even je to-do lijst aan te kant te leggen. Soms kan je best even tijd nemen om te voelen wat je echt nodig hebt. Hoe voelt je lichaam? Waar zit je ademhaling? In de meeste gevallen kan je er daarna net zo hard weer tegenaan of zelfs dubbel zo hard! Maar neem wat vaker de tijd… om te voelen en op adem te komen.

Ook in corona-tijden, wanneer de angst of frustratie je overvalt. Neem dan eventjes de tijd om in dat gevoel te gaan en geef het ruimte. Het is helemaal ok om je zo te voelen. Merk op hoe je je stukken beter kan voelen als je eventjes de ruimte hebt genomen.